لو أننا لم نفترق (لفاروق جويدة)

لو أننا لم نفترق

لبقيت نجما فى سمائكِ ساريا

وتركت عمرى فى لهيبك يحترق

لو أننى سافرت فى قمم السحاب

وعدت نهرا فى ربوعك ينطلق

لكنها الاحلام تنثرنا فى المدى

وتظل سرا فى الجوانح يختنق

******

لو أننا لم نفترق

كانت خطانا فى ذهول تبتعد

وتشدنا أشواقنا

فنعود نمسك بالطريق المرتعد

تلقى بنا اللحظات فى صخب الزحام

كأننا جسد تناثر فى جسد

جسدان فى جسد نسير

وحولنا كانت وجوه الناس

تجرى كالرياح فلا نرى منهم أحد

ما زلت أذكر عندما جاء الرحيل

وصاح فى عينى الأرق

وتعثرت أنفاسنا بين الضلوع

وعاد يشطرنا القلق

ورأيت عمرى فى يديك رياح صيف عابث

ورماد أحلام وشىء من ورق

هذا أنا عمرى ورق حلمى ورق

طفل صغير فى جحيم الموج حاصره الغرق

ضوء طريد فى عيون الأفق يطويه الشفق

نجم أضاء الكون يوما وإحترق

لا تسألى العين الحزينة كيف أدمتها المقل

لا تسألى النجم البعيد بأى سر قد أفل

مهما توارى الحلم فى عينى وأرقنى الأجل

مازلت ألمح فى رماد العمر شيئا من أمل

فغدا ستنبت فى جبين الأفق نجمات جديدة

وغدا ستورق فى ليالى الحزن أيام سعيدة

وغدا أراك على المدى شمسا

تضىء ظلام أيامى وإن كانت بعيدة

******

لو أننا لم نفترق

لحَملتك فى ضجر الشوارع فرحتى

والخوف يلقينى على الطرقات

تتمايل الأحلام بين عيوننا

وتغيب فى صمت اللقاء نبضاتى

والليل سكير يعانق كأسه

ويطوف منتشيا على الحانات

والضوء يسكب فى العيون بريقه

ويهيم فى خجل على الشرفات

كنا نصلى فى الطريق وحولنا

يتندر الكهان بالضحكات

كنا نعانق فى الظلام دموعنا

والدرب منفطر من العبرات

وتوقف الزمن المسافر فى دمى

وتعثرت فى لوعة خطواتى

والوقت يرتعد والدقائق تختفى

فنطارد اللحظات باللحظات

ما كنت أعرف والرحيل يشدنا

إني أودع مهجتى وحياتى

ما كان خوفى من وداع قد مضى

بل كان خوفى من فراق أتى

لم يكن شىء منذ كان وداعنا

غير الجراح تئن فى كلماتى

تحياتى

جمييييييييييل اوي يا سنوويت ما شاء الله